اشعار مذهبی
بنام آنکه میسازد دلم را هوایی
بنام آنکه میسازد دلم را هوایی
که نویسم یک تغزل گوشه ی دفتر مشقم
که بدانم که نباید فراموش کنم مشق شبم را
مشق ما این است:
عشق یعنی انتظار و چشم به راه
در انتظار یار باشی تو امیدوار
کتاب اولی ها هنوزم غلط هست
باید اینطور نوشت:بابا خواهد آمد
با کوله باری از عدالت ،از حمایت ، از صداقت
بابا کجایی ؟ بیا . آمدنت دیر شده است
مولای من
در این دنیای وانفسای بی احساس
عشق معنای دیگر دارد
زندگی را به سر کرده ایم اما …
نمیدانم خدایا
نمیدانم در این دنیای نازیبا
من کدامین خطا مرتکبش گردیدم
که چنین زندگی پر غم و نامرد شده ست همره من!
دلم میشکند
آخر دل من سنگ نباشد که چنین ضربه خورَد
ولی میدانم خدایا
که زیبای دل منتظران مولا
به خونیست که در دوری آن عشق مجسم خورده شود
آری …
همین است عشق …
و هنوز منتظریم …